Implantologia stomatologiczna

Implantologia stomatologiczna jest jedną z metod odbudowy utraconych zębów.

Tytanowe implanty są wszczepami stosowanymi w stomatologii już od kilkudziesięciu lat.

Z powodzeniem zastępują naturalne korzenie zębowe, a ceramiczne, czy cyrkonowe korony zębowe w pełni odtwarzają wygląd i funkcje naturalnych zębów.

Zaletami tej metody jest jej trwałość, komfort użytkowania, a także wysoka estetyka.

Dzięki tej metodzie możemy odtworzyć pojedynczy ząb lub nawet uzupełnić pozbawiony uzębienia większy fragment jamy ustnej.

Zastosowanie pojedynczego implantu może zastąpić brak jednego zęba, jednak stosując dwa implanty, możemy zastąpić dwa, trzy, a czasem nawet cztery zęby. Na trzech implantach możemy osadzić od trzech do sześciu zębów, a na czterech nawet do ośmiu.

Dzieje się tak, dlatego, ponieważ wszczepienie kilku implantów umożliwia osadzenie na nich mostu stomatologicznego – uzupełnienia protetycznego większej liczby zębów. W przypadku całkowitego bezzębia na kilku implantach można osadzić most stomatologiczny na stałe i odbudować całość łuku zębowego.

Metoda implantacji stomatologicznej jest najlepszą alternatywą w stosunku do innych metod i rozwiązań protetycznych szczególnie takich jak np. protezy, które mogą powodować dyskomfort podczas jedzenia, mówienia, odczuwania smaku potraw, a także zaniku kości szczęki, prowadzących z czasem nawet do utraty sąsiednich, naturalnych zębów.

Implantacja stomatologiczna jest również lepszą alternatywą w stosunku do mostów osadzanych na naturalnych oszlifowanych zębach, ponieważ nie wymaga poważnej ingerencji w naturalne, często zdrowe uzębienie.

Co robimy w Pro Family Med, by Implantacja Stomatologiczna była skuteczna?

• Po pierwsze szczegółowy wywiad medyczny, którego celem jest uzyskanie informacji o ogólnym stanie zdrowia Pacjenta, przebytych chorobach, zażywanych lekach, ect. Już na tym pierwszym etapie możemy często sformułować wskazanie lub przeciwwskazanie do zastosowania implantacji.
• Po drugie, dajemy precyzyjne, pisemne informacje, pozwalające właściwie się przygotować do badań laboratoryjnych wykonywanych z krwi, na które kierujemy naszych potencjalnych Pacjentów. Po otrzymaniu wyników badań, oceniamy parametry takie jak: Morfologia, elektrolity, koagulogram, trójglicerydy, cholesterol całkowity, HDL, LDL, Wit D3.
• Po trzecie, przed zabiegiem wszczepienia implantu Pacjent kierowany jest na badanie tomograficzne CBCT. Na jego podstawie lekarz ustala, czy ilość tkanki kostnej w dziąśle jest wystarczająca, aby wprowadzić implant. Jeśli okaże się, że w wyniku utraty zęba i korzenia doszło do zaniku kości, lekarz może podjąć decyzję o wykonaniu sterowanej regeneracji kości (augmentacji kości), czyli zabiegu chirurgicznego, który polega na wytworzeniu wymaganej ilości tkanki kostnej pod przyszłe implanty stomatologiczne.
• Po czwarte formułujemy konkretne zalecenia dla Pacjentów przed zabiegiem Implantacji dotyczące np. konieczności wcześniejszego wyleczenia zębów, zmian na błonie śluzowej, usunięcia kamienia nazębnego, zażycia przepisanych antybiotyków oraz wcześniejszego zażywania określonych przepisanych witamin, suplementów diety, potrzebie wprowadzenia do diety określonych produktów.

Celem tych wszystkich działań jest maksymalizacja szansy na udaną implantację.

Jak wygląda zabieg zakładania implantów stomatologicznych?

Zabieg zakładania implantów zębowych składa się z trzech etapów:

• Wszczepienia implantu,
• Wkręcenia śruby gojącej,
• Zamocowaniu sztucznego zęba (korony)

• Zakładanie implantu: ETAP PIERWSZY

Etap pierwszy to zabieg chirurgiczny, który polega na wywierceniu w kości (a konkretnie w wyrostku zębodołowym) otworu, w celu wkręcenia implantu. Wszczepienie implantu jest wykonywane w znieczuleniu miejscowym. Zabieg jest bezbolesny i trwa od 30 minut do 2 godzin. Po wprowadzeniu implantu chirurg upewnia się, czy jego pozycja jest stabilna i zaszywa ranę. Po zakończeniu zabiegu, implant nie jest widoczny w jamie ustnej. W okresie gojenia się rany następuje osteointegracja, czyli bezpośrednie zrośnięcie się sztucznego korzenia z kością, która trwa ok. 3 miesięcy (dla implantów w żuchwie) lub 6 miesięcy (dla implantów w szczęce). Różnica ta wynika z odmiennej struktury kości szczęki i żuchwy. W procesie osteointegracji tlen zawarty w komórkach tkanki kostnej tworzy na powierzchni implantu warstwę dwutlenku tytanu. Następnie na powstałej w ten sposób powłoce odkłada się nowa tkanka kostna, która stanowi właściwe umocowanie implantu. Dzięki temu procesowi organizm nie traktuje wszczepionego implantu, jako ciała obcego, które należy odrzucić, lecz jako integralną część dziąsła.

• Zakładanie implantu: ETAP DRUGI

Etap drugi to odsłonięcie implantu i wkręcenie śruby gojącej. Po ustabilizowaniu się implantu i zintegrowaniu z kością następuje jego odsłonięcie. Lekarz implantolog nacina błonę śluzową położoną bezpośrednio nad wszczepem i wkręca w implant tzw. śrubę gojącą, której celem jest przyspieszenie procesu gojenia się błony śluzowej w bezpośrednim otoczeniu implantu, jak również wymodelowanie kształtu dziąsła pod przyszłą koronę protetyczną. Po okresie regeneracji, który trwa 14 dni, można wykonać uzupełnienie protetyczne.

Czasem w celu przyspieszenia całego procesu leczniczego, śrubę gojącą wkręca się od razu po wszczepieniu implantu. W tym przypadku śruba gojąca pozostaje wkręcona na implancie przez cały czas jego zrastania się z kością tzn. 3 miesiące w żuchwie i 6 miesięcy w szczęce.

• Zakładanie implantu: ETAP TRZECI

Etap trzeci to pobranie wycisków i zamocowanie sztucznego zęba.
Na pierwszej wizycie lekarz pobiera wyciski protetyczne. Ustala także z pacjentem kolor przyszłej korony. Następnie w laboratorium, na podstawie wycisku lub modelu cyfrowego, wykonuje się dwa elementy, dzięki którym lekarz kończy ostatni etap zakładania implantów zębowych:

• Łącznik, czyli filar protetyczny, na którym jest mocowana korona
• Korona protetyczna, czyli sztuczny ząb

Na ostatniej wizycie w gabinecie stomatologicznym lekarz przykręca łącznik do implantu. Po upewnieniu się, że połączenie łącznika z implantem jest stabilne, stomatolog mocuje koronę protetyczną.

Co to jest zatoka szczękowa?

Zatoka szczękowa jest to przestrzeń znajdująca się obustronnie nad bocznymi zębami górnymi. Ma ona budowę „wydmuszki „tzn., że z zewnątrz buduje ją cienka warstwa kości, która od wnętrza wysłana jest cienką błoną śluzową. W zdrowej zatoce całe jej wnętrze wypełnione jest powietrzem. Zatoki szczękowe połączone są z nosem i biorą udział w procesie oddychania. Korzenie górnych bocznych zębów znajdują się bardzo blisko dolnej części zatoki, a czasem nawet w nią wnikają. Procesy zapalne od zepsutych zębów górnych mogą przenikać do światła zatoki szczękowej powodując jej przewlekłe zapalenie. Gdy zostanie usunięty ząb lub występuje stan zapalny wokół górnych, bocznych zębów, zmniejsza się ilość kości, która buduje dolną ścianę zatoki, przez co nie ma miejsca na wszczepienie implantów.

Co to jest augmentacja kości?

Augmentacja kości (inaczej sterowana regeneracja kości, pot. nadbudowa kości) - zabieg polegający na wypełnieniu pojedynczych ubytków kości wyrostka zębodołowego i pozwalający na zwiększenie grubości i wysokości wyrostka zębodołowego poprzez wytworzenie tkanki kostnej. Najczęściej wykonywany w celu wszczepienia implantów stomatologicznych.

Podczas zabiegu w regenerowanej okolicy odseparowuje się płat śluzówkowo-okostnowy (dziąsło), w precyzyjny i kontrolowany sposób wykonuje się otwór w kości nad zębami górnymi bocznymi i odwarstwia błonę śluzową zatoki szczękowej ku górze. Następnie umieszcza się materiał kostny i/lub kościozastępczy i przykrywa się go specjalną membraną oraz odpreparowanym płatem błony śluzowej. Po kilku miesiącach organizm zmieni materiał we własną i pełnowartościową kość pacjenta, gotową na obciążenie implantami. Przy znacznych zanikach kości zdarza się, że kość nie odbudowała się całkowicie i zabieg trzeba powtórzyć. Przy małych zanikach można augmentację przeprowadzić bezpośrednio podczas zabiegu implantacji. Planowanie zabiegu odbywa się na podstawie tomografii CBCT oraz badania klinicznego.

Jakie materiały wykorzystujemy do augmentacji?

W naszym gabinecie do zabiegu odbudowy kości wykorzystujemy przeszczepy kostne firmy BIOBank oraz uzyskaną z krwi Pacjenta autogenną membranę PRF. Dodatkowo możemy użyć materiał ksenogenny.

Jakie jest pochodzenie przeszczepów?

Przeszczepy kostne BIOBank pozyskuje się podczas zabiegów artroplastyki biodra z głowy kości udowej pochodzenia ludzkiego od żywych dawców. BIOBank posiada zgodę Narodowej Agencji Bezpieczeństwa Leków i Produktów Medycznych na pobieranie, przechowywanie i dystrybucję przeszczepów kostnych do użytku terapeutycznego. Przeszczepy allogenne BIOBank są poddawane obróbce z wykorzystaniem procesu Supercrit - technologii, która zagwarantuje bezpieczeństwo wirusologiczne i zachowuje właściwości biomechaniczne tkanki kostnej. Cechy przygotowanej w ten sposób macierzy kości ludzkiej zapewniają tolerancję biologiczną i optymalny efekt osteokonduktcyjny dla wielu wskazań w zakresie regeneracji kości.

Jaki jest skład przeszczepów BIOBank?

Przeszczepy kostne BIOBank są bezkomórkowe, odwodnione i sterylne. proces Supercrit umożliwia głębokie oczyszczanie kości zachowującej jakość i zapewniając wyjątkowy poziom bezpieczeństwa wirusologicznego. Przeszczepy kostne BIOBank mają skład mineralny i organiczny identyczny jak ludzka kość niepoddana obróbce z całkowitą eliminacją elementów komórkowych, szpiku i zachowaniem włókien kolagenowych. Przeszczepy kostne mają naturalne właściwości osteoindukcyjne i sprzyjają powstawaniu i wzrostowi w miejscu wszczepienia nowej, funkcjonalnej kości. Wraz z upływem czasu przeszczep ulega stopniowej przebudowie przez Osteoklasty i osteoblasty i wreszcie integruje się z otaczającą tkanką kostną.

Co to jest PRF?

Platelet Rich Fibrin to bogatopłytkowa fibryna (PRF) - autogenna membrana - uzyskana z krwi Pacjenta, należąca do nowej generacji koncentratów płytkowych sposobie przygotowywania, bez konieczności biochemicznej obróbki krwi.

Największą zaletą tej metody oprócz wyżej wymienionych jest biokompatybilność i autogenność materiału, tzn. jest to naturalna błona pochodząca z odpowiednio spreparowanej krwi Pacjenta, a nie substancja sztuczna, (egzogenna) niosąca ze sobą ryzyko nie przyswojenia jej przez organizm lub wystąpienia reakcji uczuleniowej.

• Jakie efekty przynosi zastosowanie autogennych membran PRF?

• Stymuluje wzrost kości w miejscu jej ubytku (np. po ekstrakcji, resekcji itp.).
• Znosi ból i goi wyrostek zębodołowy w przypadku suchego zębodołu.
• Nieporównywalnie przyspiesza proces gojenia, w znaczny sposób zmniejszając efekty obrzęku po zabiegowego.

Jakie jest wykorzystanie PRF?

• W formie membrany: np., jako uzupełnienie braków kości podczas zabiegów implantacji, podnoszenia dna zatoki w periodontologii lub jako zabezpieczenie zębodołu po ekstrakcji zęba.
• W formie pociętego materiału na małe cząsteczki: za pomocą specjalnych nożyczek. Te cząsteczki PRF mogą być zmieszane z materiałem regeneracyjnym autogennym lub allogennym.
• W formie membrany do zamknięcia perforacji śluzówki zatoki podczas zabiegu podnoszenia dna. Membrana łatwo łączy się ze śluzówką, która natychmiast odzyskuje swoją funkcję.

Jaki materiał ksenogenny używamy w augmentacji?

Materiał wytwarzany jest z części mineralnej kości wołowych. W procesie produkcji usuwa się elementy organiczne, pozostaje jedynie część twarda kości składająca się ze związków wapnia. Pełni on rolę rusztowania dla nowopowstającej kości.

Celem procedury augmentacji wyrostka jest dodanie objętości kości, aby umożliwić umieszczenie implantów stomatologicznych. Oczekuje się, że implanty będą nieruchome oraz będą działać jak zakotwienie dla stałych lub ruchomych uzupełnień protetycznych.

Konieczność wizyt kontrolnych oraz stosowania się do zaleceń:

• Jest konieczne, aby zgłaszać się na wyznaczone wizyty kontrolne.
• Należy postępować zgodnie z zaleceniami oraz instrukcjami wydanymi przez lekarza implantologa i jego współpracowników.
• Niestosowanie się do tych zaleceń może doprowadzić do negatywnych konsekwencji.

Alternatywy dla implantacji stomatologicznej: Zabiegi alternatywne do procedury implantacji to m.in.:

• brak leczenia
• ruchome uzupełnienia protetyczne (proteza wyjmowalna)
• mosty stałe
• Inne procedury - w zależności od okoliczności.

Szczególnie ważne jest podkreślenie, że noszenie zużytych lub źle dopasowanych protez ruchomych lub braki w uzębieniu znacząco negatywnie wypływają na ilość kości wyrostka zębodołowego i mogą powodować zniszczenie i rozchwianie pozostałych zębów.

Główne zagrożenia i powikłania:

Niekiedy nie dochodzi do zintegrowania implantu z kością. Po kilku, kilkunastu dniach pojawia się niewielka bolesność, zaczerwienienie, czasem wysięk ropny, a lekarz podczas badania wyczuwa ruchomość implantu. Dzieje się tak na skutek zainfekowania miejsca implantacji. Implant musi być usunięty.

Niektórzy pacjenci nie reagują z powodzeniem na procedurę augmentacji dna zatoki szczękowej, w tych przypadkach, materiał przeszczepu kości musi być usunięty.

Procedura augmentacji wyrostka może nie być skuteczna w dostarczaniu odpowiedniej ilości kości dla skutecznego utrzymania implantów dentystycznych. Może to doprowadzić do braku zrostu implantu z kością, konieczności jego usunięcia lub zmiany zaplanowanego leczenia protetycznego.

Ponieważ każdy pacjent jest wyjątkowy, długoterminowy sukces może nie być osiągnięty.

Przeciwwskazania dla implantacji stomatologicznej:

Każda, nawet najlepsza metoda i procedura medyczna ma swoje ograniczenia i przeciwwskazania do jej zastosowania. W przypadku implantacji stomatologicznej są to:

ciąża, zbyt młody organizm, który jest jeszcze w fazie wzrostu kości, osteoporoza, choroby związane z zaburzeniami krzepnięcia krwi, nieunormowana cukrzyca, padaczka, nowotwory, AIDS, narkomania, choroba alkoholowa, palenie tytoniu, zły stan higieny jamy ustnej – ubytki próchnicze, kamień nazębny, choroby dziąseł, bruksizm – nawykowe zgrzytanie zębami.

Ponadto przyjmowanie niektórych rodzajów leków również jest przeciwwskazaniem do zastosowania implantów stomatologicznych. W szczególności może to dotyczyć osób ze schorzeniami szpiku kostnego, chorobami psychicznymi, chorobami układu krążenia i serca, nerek, wątroby, reumatycznymi, astmą, przewlekłymi chorobami układu oddechowego i chorobą Parkinsona.

Bardzo poważnym i stosunkowo często występującym czynnikiem będącym przeciwwskazaniem jest nałogowe palenie tytoniu. Organizm palacza jest zwykle, stale niedotleniony, a kości nałogowych palaczy są gorszej jakości. Nikotyna negatywnie wpływa na procesy gojenia się we wszystkich ich fazach, łącznie z etapem mineralizacji. Poprzez obkurczenie się naczyń krwionośnych, znacząco zmniejszony jest przepływ krwi zarówno w kościach, jak i tkankach miękkich, a tym samym ograniczona zostaje dostępność substancji odżywczych niezbędnych do przebiegu prawidłowego procesu gojenia się rany i "wrastania" implantu.

Palenie tytoniu negatywnie wpływa na cały układ immunologiczny człowieka. Prowadzi też do wzrostu ilości bakterii beztlenowych, wywołujących zapalenie błony śluzowej i tkanek wokół wszczepu, zmniejszając zdecydowanie szanse na przyjęcie się implantu.

Oprócz wyżej wymienionych schorzeń i przeciwwskazań ogólnych, barierą do wykonania zabiegu mogą być też okoliczności związane z miejscem wszczepiania implantu, np. stany zapalne w planowanym miejscu zabiegu, lub jego okolicach, brak wystarczającej przestrzeni w zębodole lub pomiędzy sąsiadującymi z miejscem wszczepu zębami do umieszczenia implantu i korony przyszłego zęba.

Powyżej wymienione przeciwwskazania stanowią tylko najbardziej typowe przykłady, nie wyczerpując nawet wszystkich rozpoznanych na dzisiaj barier dla metody implantacji stomatologicznej. W związku z tym, nawet wykluczając rozpoznane bariery, nie ma 100% pewności skuteczności tej metody i gwarancji "przyjęcia się" wszczepów u każdego Pacjenta.